Prof. Dr. Doğan GÖÇMEN öğretmeninin ardından yazdı...
Çok üzgünüm. Dün gece Türkiye’de aldığım 10 yıllık eğitimim sırasında karşılaştığım onlarca öğretmenlerden beni kalıcı olarak en çok etkileyen öğretmenimi, Hüseyin Şığva’yı kaybettiğimizi öğrendim. Çok üzüldüm...
Bugün bir konferansım olduğu için cenazesine yetişemedim.Fotoğrafta sevgili eşi Durdane hanımefendiyle görülüyor. Bakışlarında her zaman yakaladığım şüpheci süzen bakışını kameraya bakarken bile terk etmiyor...
Tek kelimeyle muhteşem bir insandı Hüseyin Şığva. Paradoksal düşünürdü. Dili kıvrak ve keskindi. Zekâsının bir ifadesi olmalıydı. Paradoksal düşünmesi, öğretmen olması öğrencilerine karşı hep bir mesafeli durduğunu, ama hiçbir zaman ötekileştirmediğini, tersine tepemize de çıksa bizi tüm kalbiyle kucaklamaya hazır bir büyüğümüz olduğunu hissettirirdi hep...
Dünyayı, insanı, yaşamı, kısacası dünyaya dair çoğu şeyi ondan öğrendim.
Hiçbir oyunumuz gözünden kaçmazdı. Kurnazdı. Yutmadığını içimize işleyen bakışlarıyla hemen hissettirirdi. Fakat bundan dolayı cezalandırmaya hiç kalkmazdı. Ama sarkastik sözleriyle de bizi doğduğumuza bin pişman etmesini bilirdi...
Tam bir insan sarrafıydı. Her şeyiyle tam bir öğretmen olduğu için bizleri her şeyiyle terbiye etmeye, eğitmeye çalışırdı. Terbiye etmesini çok iyi bilirdi...
Ne diim öğretmenim! Hakkın ödenmez. Nur içinde yat. Anıların yetiştirdiğin binlerce öğrencinde çoktan, ebedileşti sonsuzlaştı. Ve biz seni hep özleyeceğiz. Sevgiyle, hürmetle, güle güle...
