Sezai SARIOĞLU 'nun şiiri...
Bildiklerimiz bilmediklerimize, cevaplarımız sorularımıza,
yaşadıklarımız yaşayacaklarımıza
aklımız kalbimize yetmiyormuş...
Geçmişi üşütürken
gelecek çöle emanetmiş
iç acılarımızın toplamının
kaç yara ettiğini
hiç kimse bilmiyormuş...
İçimizden biri olarak
gittiğimiz yerden,
dışımızdan biri olarak dönmek
en eski huyumuzmuş...
"İnsan" denen varlığı
en son nerede gördüğünü
kimse hatırlamıyormuş,
İnsandan önce kötülük olup olmadığını bilen yokmuş...
Vakti evvelde,
heves nefes "devrim oturup
devrim kalkanların!"
ceplerinde ne çok "devlet"
varmış da haberimiz yokmuş...
Nedense
"ilk tahlilde" kalakalmışız,
"son tahlilin" adresini bilen yokmuş...
Bir zamanlar
anahtarsız, şifresiz
ve parolasız açtığımız kapılar
kapı duvarmış...
Bu öyle acıklı bir hikâyeymiş ki,
soruların bir ucu geçmişe,
bir ucu geleceğe,
bir ucu teoriye
bir ucu pratiğe uzanırmış...
Masal şöyle bitermiş:
Her sabahın, her şiirin
her sokağın kalbinde
hepimizin sığıp sığınacağı
bir yer, bir şiir, bir anlam
ve umut hep varmış...
(Fotoğraf: Hüseyin Kolay
Mekan: Hüseyin Kolay Kültür ve Sanatevi/ Aydın...)
* Bu bir editöryal haberdir.
