Cemal AKÇA yazdı…
Hollanda, 29 Ekim 2025 – Bugün vatandaşlık görevimi yerine getirmek üzere oy kullanmaya gittim. Tesadüf bu ya, Cumhuriyetimizin 102. yıl dönümüne denk gelen bu seçim günü, benim için hem sembolik hem de düşündürücü bir anlam taşıyordu. Ancak seçim merkezine vardığımda fark ettiğim bir ayrıntı, bu günü bambaşka bir şekilde hafızama kazıdı...
Oy kullanmak için sıraya girdiğimde, cep telefonumu evde unuttuğumu fark ettim. Bu küçük aksilik sayesinde, beklerken çevreme daha dikkatli bakma fırsatım oldu. Gözlemlerim ise hayli ilginçti. Merakıma yenik düşüp sıradaki insanları saymaya karar verdim: Toplam 59 kişi vardı ve bunlardan yalnızca ikisi Hollandalıydı. Geri kalanlar, tıpkı benim gibi, sonradan bu ülkenin parçası olmuş göçmen kökenli seçmenlerdi...
Bu tablo karşısında kendi kendime düşünmeden edemedim: “Acaba biz, Türkiye’de olsak, böylesine çok yabancıya oy kullanma hakkı tanıyabilir miydik? Hollandalılar bu kadar kapsayıcı olmasaydı, bugün bu kadar çok kültürlü bir toplumda yaşayabilir miydik?”
Kısa ama samimi bir cevap geldi içimden: Sanırım hayır...
Hollanda, hataları ve zorluklarıyla birlikte, demokrasinin ve kapsayıcılığın pratikte nasıl işlediğini gösteren ilginç bir ülke. Elbette her sistemin kendine özgü sorunları var; ama sandık başında beklerken gördüğüm tablo, ülkenin çeşitliliğini ve bunun demokrasiye nasıl yansıdığını açıkça ortaya koyuyordu...
Oyumu nihayet Den Haag Centrum Belediyesi’nde kullandım. Sandık görevlileri güler yüzlüydü, organizasyon kusursuza yakındı. Çıkışta, telefonumu evde unutmuş olmama rağmen, içimde garip bir huzur hissettim. Belki de bazen teknoloji değil, çevremize bakmak ve görmek en değerli farkındalıktır...
Bugünkü deneyim, bana sadece oy kullanmanın değil, yaşadığımız toplumun dokusunu anlamanın da bir vatandaşlık görevi olduğunu hatırlattı...
* Bu bir editöryal haberdir.
