Arif NACAROĞLU...
[email protected]
Fotoğraf: Evrensel Gazetesi…
Üniversite sınavına girdiğim yıllarda önce tercihte bulunuluyordu, sonra puanın gelince sırasıyla aşağıya doğru seçeneklerin değerlendiriliyordu. Şansına ne çıkarsa. 50 yıl oldu ama listemi halen kabaca hatırlıyorum. Kesin hukuk vardı, sonra tıp vardı, eczacılık, öğretmenlik, mühendislik. En üstlerdeki mühendislik geldi. Okudum, elektrik mühendisi oldum. Sonra doçenti, profesörü, emekli profesörü filan...
Zaman içerisinde bir şeye kesin karar verdim; mühendislik tam bana göreydi. Bir kere enerji denen her yerde kütle ile ışık hızının karesinin çarpımına eşitti. Ülkelere, zibidilere, diktatörlere, futbolculara, gazeteci bozuntularına, siyasetçilere göre filan değişmesi mümkün değildi. Işık da her eve aynı hızla giriyordu...
İyi ki dedim, hukuk okumamışım. 2 puan eksik alsam hukukçu, 4 puan eksik alsam tıpçı olacaktım. İyi ki olmadı. Aynı kağıdı okuyan 100 kişinin 100 farklı şey anladığı ama 101’incinin doğru olduğu hukuk işinde neye inanacağımızı şaşırdık. Bir kere hukuk ama ne hukuku? Roma hukuku, Yunan hukuku, İslam hukuku, düşman hukuku, adamına göre hukuk, cüzdana göre hukuk, kupon arazi hukuku, say sayabildiğin kadar...
İşin diğer komik yanı da ölçüler. Mühendislikte sayılar cismin büyüklüğü ile orantılıdır. 100 kilometre uzunluğunda bina, saatte 5 milyon kilometre hızla giden motosiklet olmaz. Hukukta öyle mi? İnsan ömrü 80 yıl, gazeteciye verilen ceza 1825 yıl, muhalif siyasetçiye istenen ceza 8 bin 350 yıl. Hadi 8 bini anladık da 350 yıl yat yat bitmez. Aynı suçsuzluğa bakan iki yargıcın biri beraat, diğeri 476 yıl hapis istiyor. Çıt yok. Aynı hidrojen atomuna bakan iki fizikçinin biri 1, diğeri 576 elektron görse adamın fizik hayatını bitirirler ama hukuk bu, her şey serbest. Bir kere yasaları doğadan değil insandan çıktığı için her şey serbest...
Hukuk denince her şey var, bir tek insan olabilme hukuku yok...
NOT: Bu yazı Günlük Evrensel Gazetesi'nden alınmıştır…
* Bu bir editöryal haberdir.
