İrfan ERDOĞAN arkadaşı Eray ERYAZICI'nın ardından yazdı...
[email protected]
Eray benim tam 35 yıllık arkadaşım, dostum sırdaşımdı. Onunla Almanya’nın Herford şehrinde faaliyet gösteren, 1980'li yılların sonunda bir Alman barış derneğinde karşılaştım. Onun cana yakınlığı, sempatikliği ve paylaşımcılığı beni ona yaklaştırdı...
Ben o zamanlar Almanya’ya işçi olarak geldiğim halde çeşitli ailevi nedenlerden dolayı sığınma talebinde bulunmuş kaldığımız şehrin belediyesi tarafından o barış derneğinde bana geçici olarak yaşayacağım bir oda verilmişti. Eray da o dönemler barış dernekleri bünyesinde mücadele edip kalan zamanlarında da bağ bahçe işlerinde çalışıyordu...
Eray ile karşılaşıp tanışmamız böyle başlamıştı. İkimiz de bir süre o dernekte yaşadık sonra ben oraya yaklaşık on km mesafede bulunan Herford şehrinde iş bulup oraya yerleştim o da o zaman kız arkadaşı Cornelia ile oradan ayrılıp barış örgütleri bünyesinde şehirden şehire göç edip durdular...
Uzatmayayım, o dönemler Almanya’da büyük ev sıkıntısı vardı. Eray benden habersiz iki katlı bir ev buluyor kız arkadaşı ile birlikte konuşup benim de kendileriyle birlikte aynı evde kalmam için öneri getirince zaten ev yokluğundan rahat ve huzurlu bir yer aramıyor değildim. Teklifi kabul ettim ve bu defa Herford 'a bağlı Lockhausen denen bir mahallede buldukları iki katlı evin üst katında bulunan bir odayı bana kiraya verdiler kendileri de binanın giriş katına yerleştiler...
Sonra birlikte söz konusu Lockhausen'daki eve yerleştik ve başladık yaşamaya, günler böyle gelip geçerken ben de bir yandan Almanya’da kalmak için yasal yolları zorladım.Diğer yandan da bekarlık hayatıma son verip evlilik hayalleri kuruyordum. Durum böyle olunca birlikte yaşamımızı noktalayıp kendime ayrı bir ev bulup iki yıl içinde Eray gilden birlikte yaşadığımız evden ayrıldım. Eray ve arkadaşı Cornelia da buna rıza gösterip saygı duydular...
İlerleyen zamanlarda ayrı yaşamış olsam da Eray'dan ve Cornelia'dan hiç kopmadım. Çünkü Almanya’da kalıcı olmam ve yaşamıma yeni bir düzen vermemi Eray ve Cornelia'ya borçluyum. En zor günlerimde bana destek olup yanımda durdu ikisi. İyiliklerini, dostluklarını hayatım boyunca unutamam...
Almanya’da kalıp yaşamıma devam etmem için ellerinden gelen herşeyi yaptılar. Haklarını ödeyemem.Koruyup kolladılar. Aslında onlarla onlardan biri olarak birlikteliğimizin öyküsünü yazsam inanın roman olur. Ancak Eray arkadaşım artık aramızdan ayrılıp sonsuzluğa gittiği için kendisiyle,kendileriyle dostluk ve arkadaşlığımızın nasıl ve ne şekilde başlayıp bu güne geldiğine sanırım bu satırlar yeter de artar bile...
Şimdi bizi terk edip sonsuzluğa gittin Eray. Bu satırları sana fabrikadaki sabah vardiyamdan yazıyorum. Yattığın yer incitmesin. Yıldızlar yoldaşın olsun. Yaşadığım süre içinde seni,sizleri asla unutmayacağım.Yaptığım her güzel işte seni mutlaka hatırlayacağım kıymetli arkadaşım...
* Bu bir editöryal haberdir.
