Prof. Dr. Doğan GÖÇMEN yazdı...
Fotoğraf : Evrensel Gazetesi…
Yakarlar karış karış, kül ederler bir bir. Yok ederler dünyanın akçiğerini, katlederler tüm yaşam dokusunu. Ne için? Ne için! İsmi “rant” konulan “kâr” için. Bir koyup beş almak için. Bir koyup on almak için...
Hemen herkesin paylaştığı şüphe budur. Otel için, villa için ve daha neler için neler! Halk arasında yaygınlaşan bir deyiş oluşmaya başladı: “Otel olmayacak yerden duman çıkmaz.” Çıkmaz! Kapitalizme yani çağımıza yani insanlığın içinde bulunduğu duruma dair insanlığın sahip olduğu en kapsamlı ve en iyi düşünülmüş teoriyi Karl Marx geliştirmiştir...
Marx’a göre kapitalizmin en temel dürtüsü, onun en büyük itici gücü kârdır. Biz buna rant diyoruz. Artık yılın belirli dönemlerinde görülen yaygın orman yanmaları karşısında “yangın” deyip üzüntü belirtenler kapitalizm konusunda susarsa samimi olmayacaklardır...
Geçmişte, çok değil birkaç yıl öncesine, hatta şu güne kadar örneğin yoksulluk ve işsizlik gibi toplumsal sorunları içinde bulunduğumuz çağla yani kapitalizmle ilişkilendirmeye çalışanlarla alay edilirdi, bunun kapitalizmle ne ilişkisi var?, diye. Ama yangının “rant” ile ilişkisini artık herkes kendisi kuruyor...
Genel toplumsal bir bilince dönüştü ağır bedeller ödenerek elde edilen deneyim sonucu. Tüm dünyada yanıyor ormanlarımız. Ağaçlar kapkara korkuluklara dönüşüyor. Yemyeşil toprak kapkara oluyor. Hayvanlar ve başka canlılar, insanlar bile canlı canlı yanıyor ormanlar yanarken...
Dünyamız cehenneme dönüşüyor. Dünya cehennemin diğer adı oluyor. Savaş ve yangın. Hani ekolojik sorunların kapitalizmle bir ilişkisi yoktu. “Rant” demek, ne demek ki! Ne için bütün bunlar! Ne için boğulur göçen çocuklar, yetişkinler derin sularda! Ne için yanar dünyamızın akciğeri! Ne için döver bombalar yeryüzünü!
Ne için deler kurşunlar duvarlarımızı! Yangından bahsedenler kapitalizmden konuşmuyorsa artık samimi olamazlar. Kaldı ki yangınlar art niyetli kişiler tarafından değil değil de iklim krizinden kaynaklanan sıcaklar nedeniyle olsa bile bu da doğrudan kâr ve uluslararası rekabete dayanan üretim biçiminden kaynaklanmaktadır...
Bilim insanları nice zamandır bu konuda uyarmaktadır. Üretimin çevreye kalıcı zarar vermemesi için önlem önerileri geliştiriyorlar. Fakat en başta dünya siyasetine hakim ülkeler tarafından engellendiği için hiçbir önlem alınamamaktadır. Dünyayı, daha fazla cehenneme benzemeden yeniden yeşertip cennet etme zamanı geldi ve geçiyor...
