*Ali İhsan GEZER yazdı…
1970 yılı yaz başlangıcında İstanbul ve İzmit arasındaki ana yolu, iki gün boyunca adeta fetheden on binlerce işçi, egemenlerin yüreğine devrim korkusu salmıştır. İşçiler fabrikalardan yığınlar halinde çıkıp tankların üzerinden de aşarak ana yolu trafiğe kapatmışlardır…
Bir süredir yoğunlaşarak tırmanan mücadelenin varıp dayandığı bir noktada, (15-16 Haziran 1970’te) ayağa kalkan işçi sınıfı, şanlı bir tarih yazmıştır…
15-16 Haziran Direnişi, bundan 55 yıl önce devlet eliyle sendikal bürokrasinin güçlendirilmesine karşı işçilerin isyanıydı. Türkiye işçi sınıfı tarihinin en büyük işçi direnişlerinden biri olan 15-16 Haziran direnişi, pek çok yönüyle bugüne de ışık tutmaya devam ediyor…
Mücadeleye hazırlık, işyerlerinde “Anayasal Direniş Komiteleri” adı verilen komiteler kurularak başlamıştı. 13 Haziran’da DİSK’e bağlı sendikaların yönetim kurulları ile işyeri temsilcilerinin katıldığı bir toplantı düzenlendi. Burada alınan kararlar, büyük bir eylemliliğin fitilini ateşledi…
Anadolu Yakası’nda eyleme Ankara Asfaltı üzerinde bulunan Türk Demir Döküm, Sungurlar, Derby, Elektro metal, Rabak, Auer, Mutlu Akü, Çelik Endüstrisi gibi büyük fabrikaların işçileri katılmıştı. İşçiler, önlerine çıkarılan barikatları yararak, tankların üzerinden aşarak, ölü ve yaralı da vermelerine rağmen geri adım atmayıp sınıfın kararlılığını ve gücünü dosta düşmana göstermişlerdir…
Sözcüğün gerçek anlamıyla sermaye sınıfının yüreğine devrim korkusu salmışlardır. O tarihte yaşanan işçi sınıfının kararlı eylemi, bu günlere de ışık tutmaktadır.
Selam olsun 15-16 Haziranı yaratan mücadeleci işçilere!...
*Yazar…
