Mîna guleki êvelî ger bibuhire jîna me [*]

Berken BEREH...

Rojek,

ji ber xeman, kulan

hînê helbestnivîsandinê bûn tiliyê min.

Niha

           Ji bo evînê ji bo tuneyiyê

û çavên dayika xwe î belek dinivîsim.

Dibînim,

zarûk bêpar in

                     -di salan zarûkan de li dinê-

                       ji xwendin

                       leystik

                       û wekheviyê

Dinêrim,

li berbajarka, li kolana

mîna çivîka dayika xwe hindakirî

diçin û tên meriv

                       dikevin çayxana

                       çayxanê bê hilberî

Lê divê

mîna gulekî êvelî

                              ger bibuhire jîna me

bi şev bi roj

em evînek bihonin

                      evînek nû û mestir…

Lew

niha stran me dibejin

             stran li çiya.

*Ev helbest cara ewil di sala 1980yî da, di hejmara diduyan a kovara Tîrêjê da weşiyaye û tevî helbesta “Ji ba me rê diçe xweşitiyê” helbestên pêşîn ên Berken Bereh in ku hatine weşandin…

Not  : Bu yazı Dilop dergisinden alınmıştır…