Birol KESKİN'in yazısı...
Fotoğraf : İrfa Erdoğan…
[email protected]
İnsan, geldiği yeri çoğu zaman unutur. Gittiği yeri ise çoğu zaman bilmez. Yaşam dediğimiz bu geçici ara durakta, bizler hep bir yere yetişmeye çalışırız. Daha çok kazanmaya, daha çok tanınmaya, daha çok hatırlanmaya… Ama unutulan bir şey vardır: Bir gün, nasıl ki küllerin içinden geldiysek, yine aynı sessizlikle küle döneceğiz...
Geride ne kalacak peki?
Bankalardaki rakamlar mı? Ünvanlarımız mı? Satın aldığımız eşyalar mı?
Hiçbiri…
Zamanla onlar da küle karışacak.
Geride kalan belki bir tebessüm, bir iyilik, bir söz olur. Yani bir yankı…
O yüzden belki de insanın bu dünyadaki en büyük amacı, arkasında güzel bir yankı bırakmaktır.Yankı; bir sesin kaybolmadan önceki son hali gibidir.İnsan da yaşarken attığı her adımda, söylediği her sözde yankısını inşa eder.Kimi yankılar ömürlüktür; kimi çağlar boyu sürer...
Birçokları bilinmeyen bir öte dünyaya hazırlanarak yaşar. İnançlar, beklentiler, korkular... Hep sonrasına dairdir. Ama asıl gerçek olan bu dünyadır.
Gözlerimizin gördüğü, tenimizin hissettiği, kalbimizin çarptığı bu yaşam…
O bilinmezliğe hazırlanırken, çoğu zaman yaşanması gereken “asıl hayat” ı ıskalıyoruz.
Oysa belki de cennet, tam da burada; bir çiçeğin kokusunda, bir çocuğun kahkahasında, bir annenin duasındadır...
Ve kim bilir…
Belki bir gün döneriz yine bu dünyaya.
Bir kuş olarak belki,belki de rüzgarla salınan bir yaprak.Ama şimdiki “biz” olmayacağız.
O yüzden bugünkü halimizle yaşamayı öğrenmeliyiz.Korkmadan, kaçmadan, ertelemeden…
Çünkü hayat, geçicidir.
Ve evet, bir gün hepimiz kül olacağız.
Ama belki de mesele, kül olmakta değil —
Mesele, hangi ateşte yanmayı seçtiğimizde.
Kimimiz tutkularının ateşinde yanar,
Kimimiz hırslarının, kimimiz sevgisinin...
Ama yalnızca anlam arayanlar,
küllerinden bile iz bırakır ardında...
Sokrates’in dediği gibi, sorgulanmamış bir hayat yaşanmaya değmez belki —
Ama hissedilmemiş bir hayat da, yankı bırakmaz bu dünyada...
O yüzden insan, her gün biraz kül olurken,
Aynı zamanda her gün biraz daha kendine doğmalıdır. Çünkü kül olmak kaçınılmazdır;
Ama anlamlı bir iz bırakmak,
Bilinçli bir tercihtir...
